چهارشنبه، آبان ۲۲، ۱۳۹۲

دمکراسی به معنای برتری مطلق اعلامیه حقوق بشر، بر تمامی قوانین جاری کشور است/ یک مثال: دادگاه حقوق بشر اتحادیه اروپا

دمکراسی به معنای گردن نهادن به خرد جمعی و پذیرفتن نظر اکثریت و اداره جامعه بر اساس این نظرات است. و با تقریب خوبی می توان گفت که هیچ گاه، اکثریت جامعه خواستار این نخواهند شد که حقوق انسانی کسی زیر سوال برود.

دلیل آن نیز ساده است، چه آنرا بخشی از روند تکامل بدانیم، و یا چه آنکه این بخشی از اخلاق باشد، خرد جمعی انسان ها، خواستار نقض حقوق بشر در مورد دیگران نمی شود.

هیچگاه این اتفاق در یک کشور دمکراتیک رخ نخواهد داد که مثلا اکثریت جامعه، بیایند و بگویند باید اقلیت رنگین پوست جامعه را باید آزار داد و آنها را کشت.

البته پیش شرط هایی نیز برای استقرار دمکراسی در جامعه وجود دارد، مثلا آزادی بیان و آزادی اندیشه، پیش شرط های استقرار دمکراسی در یک جامعه هستند. اصولا بدون آزادی بیان، نمی توان شاهد شکل گیری دمکراسی در جامعه بود.

آزادی بیان، باعث می شود که افراد، بهترین انتخاب ممکن را انجام دهند و به هیچ وجه، حقوق اقلیت ها را نادیده نگیرند.

البته این یک واقعیت است که امکان دارد اکثریت یک جامعه نیز اشتباه کنند، در اینجاست که می توان با توسل به پروتکل هایی چون دادگاه های حقوق بشر، جلوی این اشتباهات را گرفت.

یک مثال:
در اتحادیه اروپا، دادگاهی وجود دارد به نام دادگاه حقوق بشر اتحادیه اروپا. تمامی اتباع کشورهای عضو اتحادیه اروپا می توانند به صورت شخصی در آن دادگاه حضور یابند، و نسبت به نقض حقوق انسانی خود در کشور متبوع خود، شکایت کنند.

این دادگاه، یک دادگاه بین المللی است که در استراسبورگ فرانسه واقع شده است.

به عنوان مثال، اگر یک دولت بر خلاف قانون جاری کشور خودش و یا حتی بر اساس قانون جاری، حقوق انسانی یک انسان را در کشورهای عضو اتحادیه اروپا نقض کند، آن شخص می تواند به این دادگاه مراجعه کند و شکایت خود را تسلیم کند.

ایده ایجاد این دادگاه، اولین بار در سال 1959 شکل گرفت، ولی بعد از فروپاشی و نابودی دیوار برلین، این ایده شکل جدی تری به خود گرفت. (هر چند بر  این دادگاه، انتقادات بسیاری وارد است و هنوز راه طولانی را پیش رو دارد).

دادگاه حقوق بشر اتحادیه، اطمینان حاصل می کند که قوانین جاری کشورهای عضو، حقوق بشر را نقض نکند و حقوق بشر، مقدم بر قوانین جاری و یا حتی عملکرد دولت ها قرار گیرد.

اگر منصفانه نگاه کنیم، در دراز مدت، و در صورت استقرار یک دمکراسی واقعی به همراه آزادی بیان، مردم یک جامعه به آنچنان بلوغی دست می یابند که اعلامیه جهانی حقوق بشر را مقدم بر تمامی تصمیمات حکومتی و یا قوانین جاری کشور در نظر بگیرند.

نوشته های اخیر این وبلاگ:

و چند نوشته اخیر این وبلاگ:




۲ نظر:

  1. محمد ابوالقاسمی کنی کونی ملقب به ممد دستگاه، ممد ابول و ممد ابول کس قرنه از اقوام باقری کنی یاور سعید جلیلی بسیجی دلاور عرصه دیپلماسی هسته ای محبوب ملت است و مورد حمایت زنازاده ها و کونی های کن و تهران وایران است. با او بیعت کنید تا در امان باشید.
    ممد ابول کس قرنه است ... کس خوار و مادرش گشاد است.
    اخیرا خواهر ایشان توسط مخالفان نظام گاییده شده و به ایشان فرهیخته شهر نو و لات عربده کش و شرخر خایه مال رهبر گفته اند.

    پاسخحذف

نکاتی که هنگام استفاده از بخش کامنتها بهتر است به آن دقت فرمایید:
**١_ بنا به اعتقاد راسخ و بی چون و چرای من به آزادی بیان ، کامنت های شما مستقیما منتشر می شود. ** ٢_لطفا هنگام گذاشتن کامنت، یک اسم برای خودتان در نظر بگیرید تا دیگران و نویسنده وبلاگ راحتر بتوانند به شما پاسخ دهند. ** ٣_تمام کامنت ها را بدقت می خوانم و تنها در جایی که واقعا لازم باشد ، در بحث ها دخالت می کنم، چون من تریبون خودم را داشته ام و حرفم را زده ام ، باید اجازه دهم بقیه حرفشان را بزنند. ** ٤_تنها کامنت های ترولرها و کامنت هایی که شامل لینک های غیر معتبر ، مانند سایت های آلوده به بد افزار هستند،برای امنیت خواننده های وبلاگ ، حذف می شوند. ** ٥_در سمت چپ جعبه ای که در آن نظر خود را می نویسید، شما عبارت (اشتراک ایمیل) را می بینید، درصورتی که ایمیل خود را در آنجا وارد کنید، کامنت های جدید را با ایمیل، دریافت خواهید نمود. ** ٦_شما حتی در فحش دادن به نویسنده وبلاگ هم آزاد هستید! حتی به بهانه توهین به خودم نیز کامنتی را حذف نمی کنم، من جانم را می دهم که تو حرفت را بزنی، اما خواهش میکنم به جای فحش دادن، به موضوع نوشته بپردازید.